prolog

  Kończyłam przygotowywać śniadanie, kiedy poczułam na swojej talii męskie dłonie. Uśmiechnęłam się pod nosem i przymknęłam lekko oczy, bo Francisco delikatnie musnął ustami moją szyję.

  - Przestań - wymruczałam i wróciłam do krojenia owoców. - Daj mi skończyć - dodałam, bo zupełnie zignorował moją prośbę.

  - Śniadanie przecież może poczekać - powiedział ze śmiechem.

  - Nie, nie może - odwróciłam się do niego i to mnie zupełnie zgubiło. Isco był w samych bokserkach, dlatego miałam przed sobą jego nagi tors, który działał na mnie jak płachta na byka. Do tego uśmiechnął się do mnie szeroko i poruszył znacząco brwiami.

  - I co teraz?

  - Odejdź, Isco - powiedziałam pewnie, chociaż w środku cała drżałam. Wiem, że nie powinniśmy tego robić, dlatego próbowałam znów nie popełniać tych samych błędów.

  - W nocy tak nie mówiłaś, ale dobra, to twoja decyzja - westchnął, siadając przy stole. Nalał sobie soku i nałożył kilka kawałków owoców. - Resztę zjem w klubie - dodał, jakby chciał wytłumaczyć swój brak apetytu.

  - A ja muszę jechać na uczelnie, więc pożyczę samochód.

  - Przecież kupiłem go dla ciebie.

  - Tak, tak, wiem. Mówiłeś już to - powiedziałam, a on popatrzył na mnie tymi swoimi oczami.

  - Więc nie mów mi, że pożyczasz samochód. Możesz robić tutaj co tylko zechcesz - uśmiechnął się i dopił do końca sok. - Idę na górę - dodał, wstając i udając się w stronę schodów.

  Patrzyłam w tamtą stronę i pytałam sama siebie ile czeka mnie jeszcze takich poranków.. I czy to wszystko naprawdę musi tak wyglądać.

_ _ _

Cześć wszystkim!

Nie wiem czy jeszcze ktoś mnie pamięta, ale powoli wracam do pisania opowiadań. W roli głównej oczywiście Isco, ale.. Muszę się Wam przyznać, że do napisania tej historii jednak natchnął mnie jego brat, ale sami zobaczcie dlaczego: 

A więc do napisania!

PS. Czy ktoś zna dobrą szabloniarnie albo sam potrafi wyczarować szablon? Jeśli tak, to zgłoście się do mnie, proszę! :)